Η ΤΡΟΙΑ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Υπηρετεί την ποίηση με συνέπεια εδώ και δύο δεκαετίες. Η Εύα Μοδινού είναι ένας θετικός άνθρωπος που σπούδασε Μαθηματικά και Αρχιτεκτονική, αλλά η ποίηση είναι αυτό που την απογειώνει. Πρόσφατα κυκλοφόρησε την έβδομη ποιητική της συλλογή με τίτλο "Μικρά Ασία - Ο κύκλος των ωρών", που μπορεί μεν να εμπνέεται από την ιστορία της ματωμένης αυτής περιοχής, όμως είναι αυτάρκης, ιδιαίτερη, μοναδική, πλούσια σε νοήματα και μπορεί να σταθεί χωρίς τοπικό και χρονικό προσδιορισμό.
Διαβάζοντας τα ποιήματά της διαπιστώνουμε το ευφυές γεφύρωμα της Μικρασιατικής Καταστροφής με τον Τρωικό Πόλεμο: "Η Ιλιάδα αρχίζει με το θυμό του Αχιλλέα εναντίον του Αγαμέμνονα, με μια διχόνοια μεταξύ των Ελλήνων. Και η Μικρασιατική Καταστροφή συντελέστηκε σε μια περίοδο που η διχόνοια μεταξύ των αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων είχε φτάσει στο αποκορύφωμα", λέει η Εύα Μοδινού στον "Ε.Τ." και συνεχίζει: "Ίσως έκανα αυτή τη σύνδεση επειδή πάντα αναρωτιόμουν τι είναι εκείνο που χαρακτηρίζει ένα πρόσωπο τραγικό και κατ' επέκταση τι είναι εκείνο που οδηγεί στην τραγωδία μιας φυλής, ενός έθνους. Είναι μια αναδρομή στο χρόνο και παράλληλα μια σύνδεση του Μύθου με την Ιστορία.
Ο Τρωικός Πόλεμος αναφέρεται στο μύθο και σε πρόσωπα τραγικά, ωστόσο διαχρονικά, όπως η Ιφιγένεια, ο Φιλοκτήτης, ο Αίαντας, η Εκάβη και η ωραία Ελένη ακόμη. Η Μικρασιατική Καταστροφή αναφέρεται στην πρόσφατη Ιστορία, σε μια ασύλληπτη τραγωδία σε εθνικό επίπεδο, στον ξεριζωμό των Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες μετά από αιώνες."

-Πιστεύετε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ίσως με άλλο τρόπο και με άλλους πρωταγωνιστές;

- Πιστεύω πως κάποιες φορές ναι, όταν δεν αφομοιώνονται τα διδάγματά της. Εξαρτάται και από τις γεωπολιτικές συνθήκες που διαμορφώνονται κάθε φορά και σήμερα είναι εντελώς διαφορετικές απ' ό,τι το 1922. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να υπάρξουν ξανά καταστροφές. Το ελάττωμα της φυλής μας είναι η διχόνοια και αυτό οδηγεί πάντα σε όλεθρο. Η ιστορία των τραγικών προσώπων επαναλαμβάνεται. Ίσως και γι' αυτό οι τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή αντέχουν στο χρόνο. Τα ερωτήματα που θέτουν τα έργα αυτά δεν έχουν απαντηθεί. Ο Γιαννούλης Χαλεπάς έλεγε: «Είμαστε αρχαία πορτραίτα».

- Τι θέλετε να προσφέρετε στον αναγνώστη σας;

- Θέλω να μιλήσω για τα διαχρονικά πρόσωπα των αρχαίων τραγικών ποιητών που ζουν ίσως και σήμερα ανάμεσά μας. Για τα πάθη στα οποία παγιδεύονται, για τη διχόνοια και τις καταστροφές που φέρνει. Ωστόσο, η αληθινή ποίηση μιλά για το μυστήριο που είναι η ζωή, ο έρωτας, ο θάνατος, ο άνθρωπος.

- Τι είναι η ποίηση στην εποχή μας;

- Είτε μιλάμε για τη δική μας εποχή είτε για άλλη, η ποίηση πρέπει να λειτουργεί ως προζύμι. Να μάς αγγίζει, να κινητοποιεί την ψυχή μας. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια διαμορφώνεται η τάση να κατέβει ο πήχης, ώστε η ποίηση να γίνει κι αυτή λόγος προς κατανάλωση ή ένας αυτοαναφορικός μονόλογος εκτόνωσης του γράφοντος.

- Ποια είναι η σχέση του σημερινού ανθρώπου με την ποίηση;

- Πιστεύω πως ο σημερινός άνθρωπος, όπως και παλαιότερα, θ' αφιερώνει λίγο ή πολύ χρόνο για ν' αφουγκραστεί το μυστήριο της ύπαρξής του. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι στην εποχή μας υπάρχει τόσος πολύ "θόρυβος", ώστε πρέπει ν' αγωνιστεί κανείς πραγματικά για ν' ακούσει την καρδιά του.

- Ανατρέχετε συχνά σε σκέψεις άλλων ποιητών - λογοτεχνών για να εξηγήσετε τα σημαντικά της ζωής;

- Κάποιες φορές ναι, όπως τώρα που θ' απαντήσω όπως ο Γιαννούλης Χαλεπάς σε αντίστοιχη ερώτηση: «Τα μηνύματα τα παίρνω από μέσα μου», είπε.

Δέσποινα Σαββοπούλου

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος", στις 11/11/2022