ΕΥΑ ΜΟΔΙΝΟΥ, «ΣΤΙΧΟΜΥΘΙΑ», Εκδόσεις Εριφύλη, Αθήνα 2001, σελ.136

Τα εκφραστικά ευρήματα της Εύας Μοδινού πολλά. Υπερασπίζεται πειστικότατα τα σύνορα της καλαισθησίας και της εγκαρτέρησης,

ΣΤΙΧΟΜΥΘΙΑ
(απόσπασμα)

Έτσι καθώς σ’ απόθεταν στη γη
-σταυροδεμένοι οι καρποί με μωβ κορδέλλα-
είδα τα χνάρια της παλάμης
στιλπνές σφραγίδες στο κορμί μου.

Τοποθετεί η ποιήτρια στεγανά στη «Στιχομυθία» αναδεικνύοντας τα καθρεφτίσματα των δέντρων και τα είδωλα των νερών, ό,τι αγαπήθηκε κι αυτά που δεν αγαπήθηκαν και θα μαράνει η φθορά. Η κ. Μοδινού έχει το προνόμιο να σημαδεύει με τους στίχους «τη φωτοχυσία της Άνοιξης» αλλά και την κατώτερη περιθωριακή στάθμη.

ΚΑΘΡΕΦΤΙΣΜΑΤΑ
(απόσπασμα)

Στο κέντρο μιας λίμνης που δεν έχει μνήμη
πέφτει η βροχή, λιγνές σκιές πουλιών
που χάσαν το δρόμο του Νότου.

Η ποιητική συλλογή «Στιχομυθία» αποτελείται από έντεκα συνθέσεις που κρατάνε «φρέσκο πάντα το φως του κόσμου γύρω» και η ειλικρίνεια του ανοιχτού τοπίου φωτίζει τις κοινωνικές αντιθέσεις, αφήνοντας το χρόνο να συμπαρασταθεί στα βήματα των ταπεινών.

ΑΠΟΥΣΙΑ

Η κάνη που σε σημαδεύει αθέατη
όταν τα κοπάδια μεταναστεύουν

κι ο ουρανός χαμηλώνει
με μιαν οδυνηρή αίσθηση λευκότητας

το χτυπημένο πουλί πέφτει
με το κεφάλι διπλωμένο στο φτερό

και το λαιμό του σπασμένη πυξίδα
να δείχνει παντοτινά
τις χώρες του Νότου.

Το φως στην ποίηση της Εύας Μοδινού παίζει πρωταρχικό ρόλο, όπως και η οδύνη του θεατή που καταλήγει σε σαρκασμό της αθλιότητας και ξεσκεπάζει τα ανθρώπινα πάθη. Δεν εξαντλείται η πρωτοτυπία στα θέματα και στην εκφραστική τεχνική.

ΠΟΛΙΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ

Στη μνήμη της Ευδοξίας

Στα μάτια σου περάσαν οι αιώνες
κι αφήσαν ένα φως.

Πάνδημο φως αυτών που αγάπησαν πολύ
δώρο κορμιών στην οικειότητα.

Τα στήθη σου λευκά ξωκκλήσια
με χέρια της Γλυκοφιλούσας
να γαληνεύουν τον γκρεμό

με ανάσα ποντοπόρας αύρας
μαρμαρυγή ακτής γαλάζιας την αφή.

Και το τραγούδι πούστριβε
πλησίστιες ελπίδες

με τ' αχνιστό ψωμί και το ανθόμελο
και θεία ψίχα ενός χαμόγελου.

Στο ιώδες της τροχιάς σου
τον αποχτυπημό μου έλυσα
Αστέρα Πολικέ της μνήμης

Ας είχα μι’ άσπρη ωλένη
του κορμιού σου να φιλώ τα βράδια.

Λίνα Καράμπα

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «γραφή» Τετράδια Λογοτεχνίας, τεύχος 52ο, Άνοιξη 2002, Γ΄ περίοδος.