Εύα Μοδινού

Χειμώνας είναι ένα γυμνό πλατάνι
που μαυρίζει γνέθοντας τη σιωπή τ΄ ουρανού.

Είναι η ανεμική της μνήμης σε λιμάνι
που λησμονήθηκε από τα πλοία.

Οι πετρωμένοι κάβοι στο μουράγιο
η έρημη ακτή

ένας μονάχος άνθρωπος που καρτερεί

ανοίγει τα παράθυρα και μπαίνει
θολή η γραμμή ορίζοντα άδειου
υφάδι θύμησης που πάγωσε.

Χειμώνας είναι τούτη η προσμονή που πάγωσε
μπροστά στη μαύρη θάλασσα

κι ούτε μια σπίθα
στο κρύο, στη σκοτεινιά ούτε μιά σπίθα.

Μονάχα η θάλασσα
ήσυχη νύχτα ανεξερεύνητη
μονάχα η θάλασσα...