ΙΒ΄
Ακόμη λάμπει το χέρι σου υψωμένο σ’ ένα «αντίο» του γέλιου σου το φίλντισι στα σκαλοπάτια θραύσματα αστροφεγγιάς στα υγρά σου μάτια ανεξερεύνητες παραμυθίες που άφησαν κάτι ανεξόφλητο να τυραννιέται στον αέρα.