Εύα Μοδινού

Βοριά μην πνεύσεις!
Να μη σκορπίσει η πάχνη του γκρεμού.

Ας χαθούμε σε τούτο το υγρό σούρουπο
μοναχικοί επιζώντες
το βάρος του άλλου φέροντας
σαν τραύμα στη μασχάλη.

Ας μη δούμε ποτέ το ύψος τ’ ουρανού
ν’ αγγίζει στο νερό τ’ οριστικό ενός τέλους.

Γδαρμένοι από τη ματαίωση
τι να την κάνουμε του ορίζοντα την αεικίνητη
και δίκοπη σπαθιά;

Καλύτερα ετούτη η πονετική ομίχλη
να μας πλανέψει
πρώιμα να μην ξεριζωθούμε από τ’ όνειρο.