Εύα Μοδινού

ΙΙ.

Έστω κι έτσι
μέσα στο βλέμμα της Γοργώς
να δεις το ευάλωτό σου όριο
να δεις την αυταπάτη και να επιστρέψεις.

Έστω κι έτσι
αυξάνοντας το βάρος
απ’ την πλευρά του πόνου
να διαβείς τη γέφυρα του χρόνου σου
και να γεράσεις

αρκεί να δεις τη σπαραγμένη σου ζωή
από την ιδανική απόσταση
χωρίς να πυρωθείς ή να παγώσεις.

Αρκεί να βρείς στα ερειπωμένα ιερά
την πίστη

ψίχα θρυμματισμένη απ’ τη φυγόκεντρο
του πάθους και του στάσιμου.

Αρκεί να βρεις μία ιδανική απόσταση
στο μαυσωλείο των καθηλωμένων χρόνων
ν’ αποτοιχίσεις το Παρόν.