Εύα Μοδινού

(τμήμα)

Στο κέντρο μιας λίμνης που δεν έχει μνήμη
πέφτει η βροχή, λιγνές σκιές πουλιών
που χάσαν το δρόμο του Νότου

κι οι κορμοράνοι σύροντας φωτοριπές
από το νόστο της άλλης μας ζωής

(...)

ρευστοποιούν το φως πάνω από τα καρποφόρα
πάνω από τα πυρόξανθα σκοίνα

στα ίσαλα των νησιών
αναδύονται στην ακαριαία φωτοχυσία της άνοιξης

κι έπειτα γέρνουν στο βυθό
ροδίζοντας τη σιωπή