Εύα Μοδινού

Αισθήσεις που γερνούν στην προκυμαία
και νοσταλγίας μεταξωτά φτερά
μαβί της νύχτας δροσερό μεταίχμιο
δεν έχουμε άλλο στήθος να χωρέσουμε
τον θάνατο.

Κι εσύ αγάπη που σε αρνηθήκαμε
συγχώρα μας.
Δεν βρήκαμε πίστη να σ’ ακολουθήσουμε
και τη φωτιά ελπίδας άπιαστης δικαίωσε
του έρωτα τα γδαρμένα σώματα
γιατί με τούτο το αίμα μας παλέψαμε
ως τη στερνή σταλαγματιά.