Εύα Μοδινού

Πίσω από το συρματόπλεγμα η πράσινη γη
και τα πουλιά που ανακλαδίζουν τον ήλιο στα φτερά τους

Πίσω από το συρματόπλεγμα το ρυάκι και οι πόθοι της λίμνης

Πίσω από το συρματόπλεγμα οι φωνές
που βλασταίνουν στο σούρουπο

και η απουσία ...η ανακυκλούμενη απουσία στην άδεια στέρνα

στις γυμνές κορφές που τρεμοπαίξαν φτερουγίσματα
στους κοίλους κορμούς όταν το φως αποχωρεί

το ήσυχο νερό θυμάται την πλεύση
και οι στάχτες τα κλαριά που απλώθηκαν στον ήλιο

Πάντα τόσο μακριά και τόσο κοντά πίσω από στοίβες μ’ αγκάθια
η Εδέμ που δεν ανήκεις πια Ιδανική από την απόσταση