Μια συνηθισμένη μέρα

(απόσπασμα)

Αυτό το σιδερένιο χέρι που σκάβει
μες στη μνήμη σου σκηνές του Τρομερού

πρόσωπα σαν φρικτές σκιές κι άλλα
που παγιδεύτηκαν κοιτάζοντας το αβάσταχτο
Κενό

γιατί η αλήθεια αναπάντεχα προβάλλει
την ώρα που ανύποπτος πίνεις τον πρωινό
καφέ μαζεύοντας ξέφτια μιας αυταπάτης
τη γύμνια να καλύψεις της ζωής

Αυτός ο εκσκαφέας μέσα σου
απρόοπτα μια μέρα όπως οι άλλες
με κρότο εκκωφαντικό πέφτει σε βράχο

Χρόνια ξεγελασμένος τη μαλακή πλευρά σου
έσκαβες

σαν δάσος δροσερό γεμάτο τρεχούμενα
νερά φωτοχυσίες δέντρα ψηλά φωνούλες
κελαηδίσματα

Και τώρα το σιδερένιο χέρι αιφνίδια
με βία να σπάει τα πέτρινα έγκατά σου
ν’ ανοίγει μια ρωγμή

[συνεχίζεται]

 
*Ολόκληρο το ποίημα έχει συμπεριληφθεί στην Ποιητική Συλλογή με τίτλο “Η ηλικία της πέτρας”, Εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 2017.